About Kamiel de Waal

De ​‘media-geile’ prak­tijk van Kamiel de Waal draait om het mak­en van shows (onn­odig te zeggen dat het niet-showen een gelijk­waardi­ge motor voor zijn prak­tijk is gewor­den) die eerlijk ​‘kwaliteit’ bevorderen en wat dat ook nog betekent. Eerdere shows com­bineren het voordeel van de twi­jfel ​‘genie’ met de niet zo kogelvri­je over­moed van de eerste hits van een arti­est. Zoals het er nu uitzi­et, bevin­dt het ​‘oeu­vre’ van De Waal zich tussen wat mogelijk gemaakt kan wor­den en wat mogelijk gemaakt kan worden.

Om het duidelijk maar sexy te houden

Het werk van Kamiel de Waal speelt met de one hit won­der-dimen­sie, de veron­der­stelde genialiteit of eure­ka-fac­tor. Een hond is bijvoor­beeld net zo een­voudig gemaakt als het verbinden van enkele lij­nen, enkele buizen. Het werk roept een soort gecul­tiveerd ​‘ugh’ op – het lijkt zo sim­pel, maar het werkt zo goed.

Het werk van Kamiel de Waal getu­igt van een hybride en sar­donis­che opvat­ting van smaak, sta­tus en miss­chien wel con­nais­seurschap. Mijn smaak is te goed om zo arm te zijn, bek­ende de kun­ste­naar op een avond, ter­wi­jl hij er miss­chien vision­air­er op terug­keek dan des­ti­jds gedacht. Er zijn zoveel vazen​in het werk van Kamiel dat je je afvraagt​hoeveel interieurs de kun­ste­naar ermee wil bezetten of versieren.

Het werk van Kamiel de Waal is zeer kwaliteits­gevoelig. In de studiofoto’s van Kamiel toont de kun­ste­naar de kwaliteit van expli­ci­ete fouten. Het groene scherm op deze foto’s is totaal achter­haald: het allesver­slin­dende Metz-flit­slicht op de Hasselblad-cam­era wordt gespiegeld in het groene opper­vlak en laat de ran­den, vlekken en blinde vlekken zien. Met andere woor­den: er bestaat niet zoi­ets als een geluksvogel.

Als voor­berei­d­ing op een grote finale realiseerde Kamiel voor zijn afs­tudeer­show zijn groot­ste werk tot nu toe: een ter ziele gegane springkas­teel, een springkas­teel, feit­elijk gemod­elleerd naar een boot. Alle ingan­gen (of uit­gan­gen) zijn afges­loten – er is geen poort of deur te beken­nen. De lucht­to­evo­er wordt gema­nip­uleerd, de boot wordt ver­vol­gens opge­blazen en leeggelopen. Leeggelopen zie je een vol­sla­gen leegte: de boot heeft geen interieur. Ook de groene kleur is vre­selijk dom­i­nant en toch vreemd afwijkend.