← Nieuws

Nieuws

28.AUG.2023

Ofluxo bezocht Liebaert Projects in 2020

Liebaert Projects presenteert met trots drie nieuwe solotentoonstellingen van opkomende kunstenaars: Sebastian Jefford, Eva L’Hoest en Kamiel de Waal. Dit project markeert het moment waarop Liebaert Projects het volledige potentieel van de voormalige vlasweverij De Stoop activeert. Welkom op het schip der dwazen. Bij aankomst komen we terecht in ‘Natural Gas’ van Sebastian Jefford (1990, Wales). Het is zijn eerste (solo)tentoonstelling in België, bestaande uit geheel nieuw werk. Jeffords oeuvre bestaat voornamelijk uit sculpturen, video en tekeningen. In zijn sculpturen hanteert de kunstenaar een boeiend en intensief werkproces: hij beeldhouwt de beelden in kleitabletten, die als mal worden gebruikt en gegoten in polyurethaan. Het afgietsel wordt vervolgens zorgvuldig geschilderd en in zijn definitieve vorm gemonteerd. Jeffords werken reflecteren op de status van het beeld en de waargenomen immaterialiteit ervan: in een tijd waarin beelden net zo goed deel uitmaken van de lucht die we inademen, vraagtde kunstenaar zich af waar en wanneer we de bronmaterialiteit en de lichamelijkheid kunnen traceren van deze dingen die we elke dag consumeren. dag.

Als we de hoofdruimte betreden, worden we geconfronteerd met een bizarre en lege architectuur. Hoewel anoniem, heeft het een Vlaams tintje – misschien vanwege de nepdakpannen die we aantreffen in schuren en bijgebouwen, en andere gebouwen die ‘de backstage van het dagelijks leven’ zouden kunnen verbergen, of dat nu ons digitale of fysieke leven is. Op de daksculpturen worden de werken uit de serie Buffering gepresenteerd, die de architectuur van de tentoonstellingsruimte nabootsen. De vorm van deze werken doet denken aan bloemmotieven, medaillons en natuurlijk het bufferteken dat opduikt als er een vertraging is tussen een apparaat en internet. Deze grote werken verschijnen als bijna vergrote en bijgewerkte versies van pelgrimsinsignes, die werden gekocht, meegenomen of zelfs gestolen door reizende pelgrims in het christelijke middeleeuwse Europa. Er werd gezocht naar berouw of genezing, maar men dacht dat dit toegankelijk was via aanraking of zelfs inname. In de werken van Jefford zijn vingerafdrukken, fossielachtige vormen en wat lijkt op draden ingebed in de groezelige en versleten oppervlakken, in strijd met grafische afbeeldingen en tekst uit verschillende historische en hedendaagse bronnen. Zo zien we op een van de eerste werken een verwijzing naar boek VI van Plato’s ‘Republiek’, de houtgravure van ‘Het schip der dwazen’ waarin het disfunctionele en wanbestuur centraal staan.

Tijd is de rode draad door deze complexe tentoonstelling: het is alsof de kunstenaar door de lens van het verleden naar het heden kijkt. Jefford probeert recente en minder recente geschiedenissen uit elkaar te halen en weer samen te brengen met behulp van associatief denken. Het idee van tijd is ook aanwezig in de drie werken getiteld ‘Clock test’, waarin de kunstenaar diagrammen gebruikt die zijn gemaakt door personen in verschillende stadia van dementie. Een ander werk waarschuwt ons dat tijd ‘onvergetelijk, onhygiënisch, ongezond’ is.

Het meedogenloze samenspel tussen beeld en tekst doet ons denken aan het dagelijkse browsen, het moment waarop je slechts één bericht wilde checken en de tijd op het scherm wegglipte. Als we naar deze werken kijken, worden we altijd afgeleid door het gestructureerde en vuile oppervlak, een herinnering dat achter dit grenzeloze en misschien richtingloze ronddwalen een verborgen maar uitgestrekte en vage infrastructuur schuilgaat. Verlies jezelf in de vele details, de vingerafdrukken in de huid van de werken, de talloze historische referenties en geniet van het visuele spektakel als je de trap afdaalt naar de voormalige productiehal, waar nu de vaste werken staan. Daar vindt u rechts Jeffords editie voor Liebaert Projects. In zijn typische stijl toont hij de overgang van dag naar nacht in 20 unieke edities die te koop zijn ter ondersteuning van de kunstenaar en Liebaert Projects.

Dan hebben we Eva L’Hoest, een jonge kunstenaar uit Luik die dit jaar 30 wordt. Ze woont en werkt in Brussel. Gelijktijdig met deze tentoonstelling toont L’hoest haar video-installatie ‘Shitsukan Of Objects’ in de groepstentoonstelling ‘Regenerate’ in Wiels in Brussel. Het werk van L’Hoest was al meerdere keren te zien, zoals de Biënnale van Lyon 2019 en de Biënnale van Riga in 2020. Volgend jaar zal het te zien zijn op de Biënnale van Sydney. Voor haar show bij Liebaert Projects maakte L’Hoest ‘Don’t feed the birds’; een nieuwe kamervullende video-installatie en een nieuwe serie in metaal gegoten sculpturen. De solotentoonstelling van L’Hoest huldigt de kelderruimte van Liebaert Projects in, die nog steeds de originele vloer in Doornikse hardsteen heeft en de typische bakstenen booggewelven die het gebouw tot een historisch monument maken. In deze nieuwe videotryptiek laat de kunstenaar zien hoe mensen leven tussen de soberheid van cijfers en algoritmen en het vasthouden aan bijgeloof en rituelen. Het eeuwige verlangen om de toekomst te beheersen en te sturen is iets dat mensen in donkere tijden als deze fascineert. L’Hoest vervolgt haar onderzoek naar de relatie tussen mens en technologie en de impact die deze heeft op ons gedrag. ‘Don’t feed the birds’ bevat een veelheid aan referenties. Waaronder het ritueel van het lezen van de lever door de Etrusken, het vroegste kunstmatige levensprogramma en algoritmen gebaseerd op de beweging van zwermen vogels en de handel in aandelen op de Parijse beurs, waar het weer de transacties en prijzen bepaalt. De kunstenares schakelt prachtig tussen verleden, heden en toekomst met haar betoverende video die de huidige tijdsgeest op adembenemende wijze vastlegt. Wanneer we de kelder betreden, komen we een reeks kleine gegoten werken tegen, geïnspireerd op de gruma, een meetinstrument gebruikt door de Etruskische landmeters, waarvan de vorm zowel aan een schietlood als aan de slinger aan een goddelijke doet denken. We zien mensen zich vastklampen aan het kleine metalen gereedschap en zwaaien. Proberen grip te krijgen op zaken en gebeurtenissen die waarschijnlijk ver buiten hun mogelijkheden en krachten liggen. Een voorproefje van wat komen gaat?

We verlaten de kelder en vervolgen onze verkenning van de site langs de permanente werken naar de installatie van Kamiel de Waal. Deze jonge Antwerpse kunstenaar, geboren in 1998, studeerde onlangs af aan het KASK in Gent. Zijn vroege oeuvre grenst tussen beeldhouwkunst en fotografie. Hier toont De Waal ‘Een opblaasboot die aan zijn lot is overgelaten (of) Moet de reden zijn waarom ik de koning van mijn kasteel ben’. Met dit enorme opblaasbare schip verrast de kunstenaar ons, flirt het werk met absurditeit en daagt het onze verbeelding uit. Is het kunst of een one hit wonder? We kunnen het schip niet betreden en als het even leegloopt, zien we dat het aan de binnenkant tot een minimale structuur is teruggebracht om functioneel te zijn. In dit werk toont de kunstenaar een scherp gevoel voor smaak en speelsheid. Binnen dit project functioneert het werk als de groene long, het stuk trekt onze aandacht al van ver en houdt deze vast. Is dit De Waals interpretatie van ‘Het schip der dwazen’

Tot slot willen we u graag alvast een seintje geven voor ons volgende project in september waarin we twee nieuwe solotentoonstellingen zullen presenteren met de Letse kunstenaar Daiga Grantina en de Turkse kunstenaar Özgür Kar. De tentoonstellingen lopen van 11.09 – 24.10.2021 en zijn te bezoeken op zaterdag en zondag.