Learning From Feathers

Voor Learning From Feathers heeft Daiga Grantina een nieuwe grootschalige instal­latie gemaakt, opgevat als een hangend ​‘hemeltapi­jt’, naast een reeks sculp­turale assem­blages. Facetten van ruimtelijkheid en orna­ment die eerder wer­den onder­zocht in Grantina’s meest recente solo­ten­toon­stelling ​“Atem, Lehm” in GAMeC in Bergamo, Italië, wor­den voort­gezet en verder ontwikkeld in Kortrijk. De titel is ontleend aan een werk uit de ten­toon­stelling in Bergamo. Learning from feath­ers biedt een boeiend aan­knop­ingspunt in de huidi­ge onder­zoek­spistes van de kun­ste­naar en maakt het zel­fref­er­en­tiële karak­ter van dit nieuwe werk duidelijk. De ten­toon­stelling speelt in op — en resoneert met — de ruimtelijke kwaliteit­en van de ten­toon­stellingsruimte zelf, die ooit dienst deed als vlasw­ev­er­ij en is gehuisvest in een archi­tec­tu­ur gebaseerd op de tech­nis­che vin­din­gen van Gustave Eiffel. Grantina con­fron­teert de kijk­er met een ver­schuiv­end gevoel voor schaal, waar­bij onze per­cep­tie van archi­tec­tu­ur over­lapt met de belev­ing van weef­sel, zow­el metaforisch als materieel. De spec­i­fieke con­stel­latie van de vier kleinere ruimtes — toe­ganke­lijk via de meer uit­gestrek­te open ruimte — schetst de con­ceptuele struc­tu­ur van de ten­toon­stelling. De lege deurli­jsten wor­den omgezet in kaders die de negen aan de muur gebaseerde werken over elka­ar heen leggen en in dialoog bren­gen met de ervar­ing van het poten­tieel ein­de­loze ​‘hemeltapi­jt’ dat in de cen­trale ten­toon­stellingsruimte hangt. De ver­schil­lende soorten ver­val van de bak­ste­nen muren wor­den een tijdelijk onderdeel van de assem­blages die erover­heen zijn geïn­stalleerd. De sculp­turen lijken zich over te geven aan de muren, om hun con­touren op te offer­en en een sym­biose aan te gaan met de omgev­ing. In dat opzicht kan het ​‘hemeltapi­jt’ wor­den gezien als een close-up van dezelfde fenome­nen van open­heid en porositeit, alleen dat de con­ceptuele onder­s­te­un­ing de lucht is. De lucht/​het pla­fond en de bak­ste­nen muren zijn in bei­de gevallen een kort­stondig sculp­turaal ele­ment — op dezelfde manier waarop licht en schaduw wor­den gecon­cre­tiseerd als gebaren van het voe­len van een wereld. Learning From Feathers is Grantina’s poging om een onbe­mid­delde syn­thetis­che entiteit van inspi­ratie en omgev­ing te creëren.

De prak­tijk van Daiga Grantina neemt vaak vor­men van assem­blage en sculp­tu­ur aan die zich in een uit­ge­brei­dere zin richt­en op teke­nen. Centraal in het werk van de kun­ste­naar staat het pro­ces van nauwkeurig kijken naar een breed scala aan materieel gedrag en een fenom­e­nol­o­gis­che benader­ing van haar eigen cre­atieve proces.

Over Daiga Grantina

Daiga Grantina (Saldus, Latvia, 1985) woont en werkt in Parijs. Ze studeerde aan de University of Fine Arts Hamburg (HFBK) en de Academy of Fine Arts in Wenen. Geselecteerde solo­ten­toon­stellin­gen: ​“Atem, Lehm”, GAMeC, Bergamo, 2021; Temples, Emalin, London, 2021; What Eats Around Itself, New Museum, 2020; Saules Suns, Latvian Pavilion, 58^th Venice Biennale, Venetië, 2019; Toll, Palais de Tokyo, Parijs, 2018; Pillar Sliding off Coat-ee, Kunstverein Hamburg, Hamburg, 2017; KU B Billboards, Kunsthaus Bregenz, Bregenz, 2016; Heap-Core…, Kim? Contemporary Art Center, Riga, 2016. Selectie van groep­sten­toon­stellin­gen: Crazy, Cruel and Full of Love, gecureerd door Kathleen Buhler, Kunstmuseum Bern, Bern, 2020; Words at an Exhibition, Busan Biennal, Yeongdo Museum of Contemporary Art, Busan, 2020; GIVE UP THE GHOST, Baltic Triennal 13, gecureerd door Vincent Honoré, Contemporary Art Center, Vilnius, 2018; CHILDHOOD Another banana day for the dream-fish, cura­tor: Sandra Adam-Couralet en Yoann Gourmel, Palais de Tokyo, Paris, 2018; Solar Bodies, gecureerd door Ø, Musée d’Orsay, Parijs, 2018; Biotopia, cura­tor: Sabine Rusterholz Petko, Kunsthalle Mainz, Mainz, 2017 en Adhesive Products, gecureerd door Praxes, Bergen Kunsthall, Bergen, 2016.